21 oktober
Case
Huitang zei tot zijn leerlingen: “Als mensen hun zelf onderzoeken zonder te begrijpen wat er voor hun ogen gebeurt, dan hebben ze ogen maar geen voeten. Als ze alleen maar ontwaken tot wat er voor hun ogen ligt, zonder hun zelf te begrijpen, hebben ze voeten, maar geen ogen. De hele dag door hebben deze twee soorten mensen iets in hun borstkas zitten. Als dat ding in hun borstkas zit, is er altijd een warrig beeld voor hun ogen. Met dat beeld voor ogen lijkt alles wat ze tegenkomen een hindernis. Hoe kunnen ze ooit vrede vinden?”
Kort
Door hun borstkas te verlaten en in hun huid te gaan wonen.
Iets langer
Huitang* plaatst hier twee onderzoekende geesten tegenover elkaar: zij die alleen maar naar zichzelf kijken en zij die alleen maar naar de buitenwereld kijken. De eerste groep kent zichzelf wel, maar kan er verder niets mee doen. De ander kan zich een weg door de wereld banen en misschien grote successen boeken, maar weet al bij al niets van zichzelf. Huitang zegt dat ze beiden 'iets' in hun borstkas hebben zitten en dat dit hen het gevoel geeft dat alles een hindernis is. Ik zou dat iets 'het gevoel van afgescheiden te zijn' noemen. Waardoor we het gevoel hebben dat we niet echt in de wereld of in onszelf te leven. Eén manier om dat gevoel en die beelden weg te werken is wat ik al eerder 'huidwerk' heb genoemd. Dat wil zeggen: om verlichting te zoeken niet zozeer in de wereld, of diep in onszelf, maar in het belichten van de interactie van die twee zones. Het is daar dat de zenbevrijding zit.
* Huitang Zuxin 'Huanglong' (1025-1100).
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.