17 april
Case
Huike vroeg Bodhidharma: “Breng mijn geest tot rust.”
Bodhidharma antwoordde: “Toon me je geest en ik zal hem tot rust brengen.”
Na lange tijd zei Huike: “Ik kan mijn geest niet vinden.”
Bodhidharma antwoordde: “Zo, ik heb je geest tot rust gebracht.”
(Mumonkan)
Kort
Huike krijgt een startschot.
Iets langer
Hoe beter we kijken - bijvoorbeeld in onze meditatie - des te duidelijker het wordt dat we 'onze geest' nooit te zien krijgen. Het is maar een manier van spreken. Een denkbeeld. Ons leven wordt door tal van zulke denkbeelden bezield. En lang niet altijd in een richting die ons gelukkig maakt.
Hoe meer we aan onszelf als een mens uit één stuk denken, des te blinder we voor ons bestaan zijn. En des te blinder voor die dingen waar we wel iets aan kunnen veranderen. “Zo, ik heb je geest tot rust gebracht”, is zoveel als zeggen: “Nu je inziet dat je je geest niet kunt zien, kun je eindelijk ophouden met te geloven dat je hem tot rust moet brengen. Dat is alvast één idioot denkpatroon dat je kunt laten vallen." Bodhidharma verklaart Huike hier dus niet verlicht. Hij verklaart enkel dat Huike eindelijk aan de zenweg kan beginnen. Die gaat over meer dan 'tot rust brengen'. Over wat anders dan 'mijn geest'.
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky en Mastodon.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.