20 maart
Case
“Als je op de grond valt, gebruik dan die grond om weer op te staan.
Proberen op te staan zonder de grond, heeft geen enkele zin.”
(Denkoroku)
Kort
Je hoeft niet te wachten op perfectie om eraan te beginnen.
Iets langer
Deze zinnen komen uit een oude Indiase boeddhistische legende. Op zich klinken ze nogal wiedes. Vooral als we ze letterlijk nemen, staan ze voor simpel boerenverstand zelfs. Maar dat zijn ze ook voor wie de weg van de zen beoefent en merkt daar niet zo goed in te slagen: maak gebruik van je tekortkomingen.
Een ideaal bedenken is vrij gemakkelijk. Maar in de praktijk leven we altijd met de spanning tussen dat ideaal, onze huidige manier van leven, én het verschil tussen die twee. Als we dat verschil alleen maar bekijken als verschil, word ons leven donker en treurig. Dan leven we in de schaduw van ons ideaal. Maar als we dezelfde afstand bekijken als de richting die we nu te gaan hebben, kan het ons leven kleur, intensiteit en zin geven.
Dus, begaan we een stommiteit? Zitten we weer 's te dromen op ons meditatiekussen? Zijn we weer hervallen in een oud en pijnlijk patroon? Ziedaar de plek om opnieuw te beginnen. Dat is wat we nu te doen hebben. Op deze grond. Zen gaat over de bereidheid om opnieuw te beginnen, om recht te krabbelen daar waar we gevallen zijn, telkens weer. Dat is wat kracht geeft aan onze praktijk, zindering aan ons leven, verlichting op ons pad. Als we zo leven, kunnen we intiem begrijpen dat vallen en opstaan geen onderbreking van de weg is, maar de weg zelf.
Voor de hele reeks, klik hier.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.