24 oktober
Case
Baoning zei: “Meer dan twintig jaar trok ik rond tussen de vier zeeën en ging in de leer bij meer dan tien zenleraren. Maar ik kreeg nooit een glimp van mijn eigen huis te zien, en ik leek wel een dode steen. Geen enkele van de eerbiedwaardigen bij wie ik studeerde bracht me ook maar enig voordeel. Al die tijd leerde ik niets. Gelukkig voerden karmische winden mijn ellendige leven naar Jiangning. Daar werd ik door de menigte gestuwd naar een oude, vervallen tempel op een drukke verkeersader. Ik werkte er alleen maar als havermoutverkoper, en ontving en bediende iedereen die passeerde. Mijn plichten hielden nooit op. Er was genoeg zout en azijn en er was genoeg pap en rijst. Zo bracht ik een tijdje door. Ik had nooit gedacht dat ik op deze manier de leer van de Boeddha zou verwezenlijken.”
Kort
Ilusies zie je aankomen. Verlichting niet.
Iets langer
Ik weet niet of Boaing* met 'havermoutverkoper' bedoelt dat hij in een havermoutkraam op een drukke handelsroute werkte, of dat hij in de tempelkeuken werkte, in plaats van almaar te mediteren. In elk geval vertelt hij hoe hij lange tijd het 'normale' leven van een rondtrekkende zenmonnik leidde, maar dat deze ietwat romantische levenswijze hem geen noemenswaardige verlichting opleverde. Tot zijn grote verrassing gebeurde dat pas toen hij die droom losliet, zich liet meevoeren door omstandigheden en een veel 'banaler' leven leidde waarin hij de hele tijd karweitjes voor anderen deed.
* Baoing Renyong (11de eeuw).
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.