7 juli
Case
Toen Dongshan ziek was, vroeg een leerling hem: “Meester, u bent ziek, maar is er daar iemand die niet ziek wordt?”
Dongshan zei: “Die is er.”
De leerling zei: “Zorgt degene die nooit ziek wordt voor u?”
Dongshan zei: “Ik heb de kans om voor hem te zorgen.”
Kort
In de zen is het altijd weer het tegendeel van wat je dacht.
Iets langer
Dongshan is ziek en een leerling lijkt daar wat nerveus van te worden. Misschien was hij een van die mensen die heimelijk denkt dat een echte zenmeester nooit ziek is. Dat verlichting iets is dat je van alle last bevrijdt. Of dat je in contact brengt met een niveau waar geen ziekte bestaat en waarin alles altijd goed, fijn en mooi is. Met zijn eerste antwoord lijkt Dongshan dat te bevestigen. Het lijkt alsof hij zegt: “Mijn ziekte is maar een oppervlakkig iets, een illusie zelfs, want mijn ware aard die wordt nooit ziek.” Dat geeft de leerling hoop en hij vraagt of Dongshan tijdens zijn ziekte hulp krijgt van dat hogere, ware niveau.
En dan slaat Dongshan toe. Het is andersom, zegt hij. Mijn zieke zelf helpt datgene wat nooit ziek wordt. Wat nooit ziek wordt is een ideaal. Dat is iets anders dan het ideaal van nooit ziek te zijn. Idealen bestaan. Ze kunnen ons leven zin en richting geven. Maar het zijn wij, met onze twee voeten in de realiteit, die voor die idealen zorgen. In om het even welke toestand waarin we ons bevinden. Dan pas maken idealen een verschil.
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.