6 juli
Case
Keizer Suzong vroeg Nanyang Huizhong: “Wat is de herder met de tien lichamen?
Huizhong zei: “Ga maar wat stampen op het hoofd van Vairochana!”
De keizer zei: “Dat snap ik niet.”
Huizhong zei: “Zie het zelf niet als het pure dharmalichaam.”
Kort
Als zen niet gaat over het eigen zelf, en ook niet over het kosmische alles, waarover dan wel?
Iets langer
Dit korte gesprek staat bol van de boeddhistische termen. 'De herder met de tien lichamen' verwijst naar de Boeddha: tien manieren om naar de Boeddha te kijken als hulp voor je verlichting. In sommige boeddhistische strekkingen is Vairochana de Boeddha als kosmische waarheid, als fundamentele aard van het bestaan. Maar Huizhong heeft het niet met die macrokosmische heilige waarheid en raad de keizer aan erop te trappelen.
Om het nog vreemder te maken zegt Huizhong dan het dharmalichaam – het lichaam van de waarheid – ook niet te vinden is in het eigen ik. Waar moet de Boeddha dan wel gevonden worden, als het niet in de macrokosmische éénheid met alles is en niet in het microkosmische ik?
Ik lees Huizhongs antwoorden graag als een oproep om geen tijd te verliezen met die micro-macrolink. In onze tijden is die oproep alleen maar dringender geworden. Hoe spiritueel het ook kan voelen om één te zijn met alles, of hoe lekker het ook kan zijn om ons terug te plooien op onszelf, vandaag liggen onze grote issues in de 'mesokosmos': in onze relaties met de Aarde en haar bewoners. Tussen (meso) de onleefbare inwendige Aarde en de onleefbare galactische ruimte. In het dunne laagje leven dat in volop in gevaar is. Als we vandaag naar verlichting zoeken, is daar alle werk te vinden. En alle kansen op bevrijding.
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.