15 juni
Case
De meester van de Rengeho-hut hield zijn staf voor zich en zei tot zijn leerlingen: “Als iemand in het verre verleden verlicht werd, waarom bleef die daar dan niet?”
Niemand kon antwoorden.
Hij zei in hun plaats: “Omdat je er niets mee bent in de loop van je leven.”
Opnieuw vroeg hij hen: “Wat zou je er ook mee doen?”
En opnieuw antwoordde hij in hun plaats:
“Zonder zich te bekommeren om anderen,
gooit hij zijn staf over zijn schouders,
en trekt rechtdoor
diep in honderdduizenden bergen.”
(Biyanlu)
Kort
De volgende, graag!
Iets langer
Er is niet veel geweten over de meester van de Rengeho-hut. Hij had geen tempel en woonde in een hut, en blijkbaar had hij leerlingen. Hij lijkt kritiek te hebben op de gang van zaken in de toenmalige zen. Hij zegt dat verlichte figuren zich vroeger niet aan hun verlichting vastklampten. In het oude China was het verre verleden altijd een betere tijd. Maar waarom hou je je beter niet vast aan je verlichting? Zijn leerlingen kennen hun leraar goed genoeg om te weten dat hij vast zelf een antwoord klaar heeft, en wachten af. Hun leraar drukt zich nogal geheimzinnig uit. Zijn beelden gaan allemaal over beweging, over verder gaan, over nieuwe gebieden betreden. Je blijven vastklampen aan een verlichtingservaring vermoordt de verlichting. Iets zeggen of denken als “Sinds die dag, toen ik dit of inzicht heb verkregen, is mijn leven vrij en verlicht!” is als een stolp op een kaars zetten om de vlam te beschermen. Dat werkt niet.
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.