27 mei
Farong leefde als kluizenaar in de bergen, waar vogels en dieren hem voedsel brachten. Zenmeester Daoxin zocht hem op. Farong bood hem een zitplaats aan op een plek waar wolven en tijgers rondliepen. Daoxin keek verschrikt naar de wolven en tijgers.
“Heb je daar nog last van?” vroeg Farong.
Daoxin schreef het woord 'Boeddha' op de steen die Farong gebruikte als meditatieplek. Toen Farong wou mediteren, twijfelde of hij erop zou zitten.
“Heb je daar nog last van? Vroeg Daoxin?
Farong zag iets in.
Vanaf dat moment brachten de vogels en dieren hem geen voedsel meer.
Kort
De Boeddha die in onze navel zit, is een niet te onderschatten hindernis.
Iets langer
In allerlei tradities vind je legendes over heilige kluizenaars die voedsel krijgen van vogels en dieren. Daarom is het zo interessant dat dit beeld hier doorprikt wordt. Alsof de hele natuurlijke wereld klaar moet staan om jouw verlichte leventje mogelijk te maken. Wat op het eerste gezicht misschien heerlijk lijkt, is toch maar een beeld van onderdrukking en misbruik.
Farong is ook ronduit arrogant. Hij lacht Daoxin uit omdat die even opschrikt van de wolven en tijgers in de buurt. Het enige wat Farong daarmee doet is zichzelf nog eens hoger op een voetstuk zetten. Pas als Daoxin het woord 'Boeddha' op zijn zitplaats schrijft, twijfelt Farong of hij wel op dat allerheiligste woord mag gaan zitten. Daoxin toont Farong daarmee dat hij gehecht is aan heiligheid. En dat dit zijn beperking is. Het heerlijke aan deze legende is dat, wanneer Farong die gehechtheid inziet, de dieren hem geen voedsel meer brengen. Eindelijk kunnen de arme beesten in hun eigen noden voorzien en kan de opgeblazen Farong zijn eigen verantwoordelijkheid nemen. Zijn ego-sprookje is afgelopen. Nu kan zijn verlichte praktijk beginnen.
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.