24 april
Case
“Zen laat je nooit met rust.”
(Daisetz Suzuki)
Kort
Dat is waar. En maak dat aub gebruik van!
Iets langer
Daisetz Suzuki was een heel invloedrijke figuur voor de westerse zen. Hij was een Japanse professor filosofie met enige zen-ervaring, die na de tweede wereldoorlog naar de Verenigde Staten trok en er les gaf over het zenboeddhisme. Hij schreef ontzettend veel boeken die een gretige aftrek vonden in het westen. Ook in mijn eigen leven heeft hij die rol gehad. Zijn Inleiding in het zenboeddhisme was het allereerste boekje dat ik over zen las. Toen ik het boekje uitgelezen had, wist ik twee dingen heel zeker: ik had er maar weinig van begrepen, én ik zou mijn leven wijden aan deze rare zen.
Toen ik een paar jaar later zelf zen begon te beoefenen, begreep ik dat Suzuki's zenboekjes op zijn minst gekleurd waren. In Suzuki's jeugd stond Japan stond onder invloed van de westerse Romantiek en dat bepaalde Suzuki's beeld van het zenboeddhisme mee. Het enige wat voor hem telde waren de spontane individuele verlichtingservaringen. Rituelen, teksten, gemeenschapszin en vooral morele leefregels waren allemaal bijkomstig. Geen wonder dat zijn versie van de zen er zo vlotjes inging bij de tegencultuur van wilde jaren 1950 en 1960.
Suzuki's zen was mijn eerste beeld over wat zen hoorde te zijn. Er zouden er heel wat andere volgen. Hoe meer ik zen bestudeerde, in teksten, in meditatie, en in boeddhistische gemeenschappen, des te vaker ik mijn mening over zen moest herzien. Niet alleen omdat ik er meer over begon te weten, en mijn ervaring groeide, maar ook omdat de wereld waarin ik zen bestudeerde jaar na jaar veranderde. Zen laat je in het beste geval nooit met rust.
* Daisetz Suzuki (1870-1966).
Voor de hele reeks, klik hier.
Deze notities zijn ook dagelijks te volgen op Bluesky en Mastodon.
Als je deze teksten ook in de praktijk wil brengen, kun je deelnemen aan de online ZIT-sessies.