6 februari
Case
Naar dingen grijpen is zeker verdwazing,
maar opgaan in de eenheid is nog geen verlichting.
(Shitou Xiqian Cantongqi)
Kort
Je één voelen met alles kan fijn zijn, maar daaruit besluiten dat je verlicht bent, maakt je dwaas.
Iets langer
De Cantongqi is een Chinees gedicht (Sandokai in het Japans). De titel betekent 'het versmelten van de verschillen en de eenheid'. In commentaren op de Cantongqi valt me op dat de eenheid vaak toch als iets diepers wordt gezien dan de verschillen of de verschijnselen. In mijn eigen praktijk en leven heb ik er daarom een belangrijk punt van gemaakt om niet al te veel gewicht te hangen aan die zogezegde diepzinnige eenheidservaringen. Verlichting is wat anders. En kijk eens, het staat hier zelfs zwart op wit in de Cantongqi.
Een eenheidservaring kan je wel een boost geven. Zeker als je een onzeker zelfbeeld hebt. Of als je leven niet geweldig fijn aanvoelt. Maar daarop blijven hangen is te laag gemikt. Ons verschillend zijn is even 'zen' als ons één-zijn. In een zenleven voel je je verbonden als relationeel wezen, én neem je de verantwoordelijkheid voor de unieke plek die je inneemt in het web van relaties. Je één voelen is al bij niet zo moeilijk. Je verantwoordelijkheid opnemen voor dit leven dat niemand anders dan jij kan leven is andere koek. Maar je houdt er wel een onophoudelijk zinnig en rijk bestaan aan over. En je hoeft jezelf niet de hele tijd te verkopen als verlichte omdat je één bent met alles. Dat scheelt ook een pak.
Voor de hele reeks, klik hier.