2 maart
Case
Lingyun zag een perzikboom in bloei en schreef:
“Dertig jaar lang zocht ik naar een zwaardmeester.
Zo vaak vielen bladeren en ontsproten er nieuwe.
Eén glimp van perzikbloesem -
geen twijfels meer, gewoonweg dit.”
Kort
Verlichting is nooit wat je ervan verwacht.
Iets langer
Lingyun* is om twee dingen bekend. Om de lange tijd die hij erover deed voor hij zijn eerste verlichtingservaring kreeg En om het gedicht dat hij schreef toen het eindelijk zover was. Een zwaard is in het boeddhisme een symbool van de wijsheid die illusies doorprikt, die een scherp onderscheid maakt tussen wat wijs en dwaas is. Lingyun bleef maar het gevoel hebben dat hij dat zwaard niet vond. Het vallen en spruiten van de bladeren waren elk jaar opnieuw een symbool dat zijn kostbare tijd aan het wegtikken was. Tot hij stommelings, zonder er wijsheid van te verwachten, een perzikboom in bloei zag en wakker werd uit zijn zware gemoed.
Zen is niet alleen maar diepe dingen lopen zoeken. Het is net zo goed ontvankelijke zijn voor de 'zoheid' van de dingen. Zoals die bloesem. Voor één keer was die voor Lingyun niet alleen maar het teken van het voorbijtrekken van de tijd. De bloesem was dit. Onuitdrukbaar 'zo'.
Het kan lang duren voor je zo'n ervaring opdoet. Dat is oké. Een grote jongen uit de zengeschiedenis deed er ook lang over. De verlichting die je zoekt zal sowieso anders zijn dan wat je ervan verwacht. Dat is een onvermijdelijk kantje van de verlichting.
* Lingyun Zhijian (8ste eeuw).
Voor de hele reeks, klik hier.