1 maart
Case
“De bergen zijn altijd in rust en zijn constant aan het wandelen.”
(Dogen, Sansuikyo)
Kort
Zen gaat over de manier waarop we deelnemen aan de wereld.
Iets langer
Dogen wandelende vaak in de bergen. Als je in de bergen wandelt, trekken zij even traag aan jou voorbij als jij aan hen. In klassieke zenteksten is 'de natuur' of 'de wereld' de natuur waarin we ondergedompeld zijn en deelnemen. In zen is alles praktijk. De beoefenaar beoefent onophoudelijk. Die onophoudelijkheid geeft iets energieks, iets zingevends, én geeft een grote rust. Alles wandelt, alles is altijd in rust.
De meditatiehouding lijkt ook wat op een berg. Net zoals de aarde een berg omhoog stuwt, stuwt je brede basis je ruggengraat omhoog, tot aan de top van je hoofd. Je zit helemaal stil én helemaal betrokken. Van top tot teen. Met hart en ziel. Hoe stiller je zit, en hoe meer je je gebruikelijke reacties laat stilvallen, des te duidelijker het is dat alles beweegt, dat de berg altijd aan het wandelen is. Het leven als berg is buitengewoon ontzagwekkend.
Voor de hele reeks, klik hier.