13 februari
Case
Zo is het. Zo is het. De mens vormt een ondoordringbare jungle.
(Kandaraka Sutta)
Kort
Dat is geen reden om je onderzoek te stoppen.
Iets langer
De Boeddha is hier aan het woord. Pessa, een lekenleerling, die een olifantentrainer is, vertelde hem net hoe hij elke list en sluwheid van een olifant meteen doorziet. Voor Pessa zijn de dieren een open boek. Maar mensen, zegt hij, zijn een ondoordringbare jungle. Waarop de Boeddha met het bovenstaande citaat antwoordt: “Ja man, vertel mij wat.”
Ik weet niet of dieren echt zo eenvoudig zijn. Maar mensen zijn wel degelijk een ondoordringbare jungle. Je krijgt nooit een compleet beeld van een ander, of zelfs van jezelf. We moeten daarin bescheiden zijn. Iedereen kent wel iemand die beweert zichzelf te kennen en die precies daardoor moeilijk aan te spreken is op zijn onhebbelijke kantjes.
Als je luidruchtig door een bos loopt, krijg je zelden dieren te zien. Maar als je lange tijd op een plekje blijft stilzitten, krijg je verrassend veel te zien. Niet alleen kleine dieren die overal krioelen en waarvoor je anders geen oog hebt. Maar ook grotere dieren blijken er plots in groten getale rond te lopen. Meditatie werkt ook zo. Als je geforceerd op zoek gaat naar je Ware Zelf, krijg je die niet te zien. Het idee van een Waar Zelf is een verblinding. Hou op te denken op voorhand te weten wat je zou moeten zien. Blijf stilzitten op je plekje. Sta open voor wat er opduikt. Je houdt het niet voor mogelijk wat je dan allemaal te zien krijgt. Een hele jungle.
Voor de hele reeks, klik hier.