3 februari
Case
Een leerling vroeg: “Wat is de Boeddha?”
Dongshan antwoordde: “Drie pond vlas."
(Wumengan)
Kort
Dat je het zelf moet doen betekent niet dat je er alleen voor staat.
Iets langer
Dit gesprek wordt vaak gelezen wordt als een voorbeeld van een zenleraar die door een absurd antwoord te geven de theoretische geest van een leerling doorbreekt. Maar 'drie pond vlas' is ook het basismateriaal voor een monnikskostuum. Als je dat weet, dan is het gesprek een pak minder absurd. Dan zegt Dongshan dat 'Boeddha' een codewoord is voor een programma van activiteiten, van manieren van doen, van leven. Wil je weten wat de Boeddha is, beste leerling? Maak jezelf dan een monnikskostuum met drie pond vlas, trek het aan, en leef ernaar. Maken de kleren dan de man? Neen, natuurlijk niet. Maar net zoals alles in de wereld, kan de manier waarop je je presenteert naar de wereld wel degelijk een hulp zijn voor je praktijk.
Dongshans antwoord gaat ook over de steun van een gemeenschap. De boeddhistische praktijk lijkt vaak iets te zijn dat je alleen zelf kunt beoefenen (zie daarover de notitie van gisteren.) Maar gesprek heeft plaats in de context van een zenklooster. Ongeveer alles en iedereen in de omgeving - elke regel, elk gebouw, elk boeddhabeeld, elk aspect van het dagprogramma, alle kleren - drukken er het boeddhistische ideaal uit. Dat heb ik zelf in traditionele retraites en kloosters als een grote hulp ervaren. Al geef ik toe dat ik er in het begin flink aan moest wennen. Het is goed om je te omringen met steun voor je praktijk. Onze fragiele praktijk kan alle hulp gebruiken. Dus wat is in jouw omgeving jouw 'drie pond vlas'?
Voor de hele reeks, klik hier.