2 februari
Case
Moge ik, omdat ik dit wil doen, in mijn opzet slagen.
Ik kan het alleen maar zelf verwezenlijken
Niemand kan het in mijn plaats doen.
Ik bind mezelf mijn harnas aan.
(Theragatha)
Kort
Je zen hoeft niet uit je diepste diepte te komen. Het kan ook werkelijk een stevig jasje zijn dat je aantrekt om je leven zin en kracht te geven.
Iets langer
Dit is een oud vers van een boeddhistische monnik. Hij zegt hier twee dingen. Ten eerste: dat je de boeddhistische weg zelf moet afleggen, dat niemand in jouw plaats kan ontwaken. Dat is geen verrassing. Ten tweede vergelijkt hij de boeddhistische weg opgaan met een harnas aantrekken. Dat is verrassender. Want in realiteit trok zo'n monnik toen een saffraankleurig kleed aan, gemaakt van weggegooide lappen stof. Geen harnas.
Het harnas werkt hier als beeld voor grote vastberadenheid. Net als gisteren wordt een huid-metafoor ingezet om uit te drukken hoe je de boeddhistische weg bewandelt: je trekt jezelf bij wijze van spreken een stevig jasje aan om je praktijk te ondersteunen tegen allerlei weerstanden en hindernissen. Dat jasje bestaat uit het programma waarin je je inschrijft en dat je voorneemt als richtsnoer te gebruiken voor alles in je leven. Om je doen en laten kracht en richting te geven. Het boeddhisme komt niet per se uit je diepste innerlijk opgeweld. Het kan echt een programma zijn dat je bereid bent om uit te proberen en te volgen. In onze cultuur van 'authenticiteit' kan dat makkelijk overkomen als fake. Maar misschien hebben we een ander beeld van authenticiteit nodig: authenticiteit als het duurzaam engagement in een levenspad dat je zelf besloten hebt te volgen.
Voor de hele reeks, klik hier.